ماده‌ای شیمیایی که بصورت طبیعی در توت‌فرنگی و سایر میوه‌ها و سبزیجات یافت می شود، می‌تواند از ابتلا به آلزایمر و سایر بیماری‌های عصبی مرتبط با سن جلوگیری کند. محققان دریافتند که درمان موش های آزمایشگاهی سالمند با ترکیب فیستین
(Fisetin) می‌تواند منجر به کاهش التهاب مغز و نواقص شناختی گردد
.
فیسِتین فلاوِنولی است که در تعداد زیادی از میوه‌ها و سبزیجات از جمله توت‌فرنگی، سیب، انگور، خرمالو، پیاز و خیار وجود دارد. فیستین موجود در این میوه‌ها و سبزیجات، نه تنها به عنوان ماده رنگی نقش دارد بلکه براساس مطالعات، به عنوان ترکیبی آنتی‌اکسیدانی نیز به کار می‌رود؛ به این معنی که از آسیب‌های سلولی ناشی از رادیکال‌های آزاد جلوگیری می کند. فیستین همچنین، به‌عنوان ماده‌ای ضد‌التهاب نیز شناخته می‌شود
.
در طول ده سال گذشته، محققان چندین مطالعه انجام داده‌اند و نشان داده اند که اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی فیسِتین می‌تواند به حفاظت از سلول‌های مغزی در برابر عوارض ناشی از افزایش سن کمک کند. یکی از این تحقیقات که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده است، نشان می‌دهد فیستین می‌تواند کاهش حافظه را در موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به آلزایمر بهبود ببخشد. اما این مطالعه، فقط اثرات فیستین بر آلزایمر خانوادگی (که به گفته‌ی دانشمندان تنها سه درصد از کل موارد آلزایمر را شامل می‌شود) را بررسی کرده بود
.
در مطالعه جدید، محققان تلاش کردند که بفهمند آیا فیستین برای آلزایمر اسپورادیک (که بیشترین نوع موارد آلزایمر را شامل شده و با پیشرفت سن ارتباط دارد) نیز فوایدی دارد یا خیر
. بدین منظور محققان فیستین را بر روی موش‌های آزمایشگاهی که به طور ژنتیکی تغییر داده شده و دچار پیری زودرس شده بودند امتحان کردند. زمانی‌که این موش‌های آزمایشگاهی ۳ ماهه بودند، دانشمندان آن‌ها را به دو گروه تقسیم کردند. گروه اول تا ۱۰ ماهگی (به مدت 7 ماه) فیستین را به همراه غذای روزانه دریافت می‌کردند در حالیکه گروه دوم این ماده را دریافت نمی‌کردند
. دانشمندان توضیح دادند که در ۱۰ ماهگی، وضعیت جسمی و شناختی این موش ها با توانایی‌های موش‌های دو ساله برابری می‌کرد
. تمام این نمونه ها تحت آزمایش‌های رفتاری و شناختی قرار گرفتند و سطح شاخص‌های مربوط به استرس و التهاب را نیز اندازه‌گیری کردند
.
درنتیجه محققان دریافتند که در موش‌های ده ماهه‌ای که فیستین را دریافت نکرده بودند، افزایشی در سطح شاخص‌های مرتبط با استرس و التهاب وجود دارد. همچنین این موش‌ها نسبت به آن‌هایی که فیستین را دریافت کرده بودند، در تست‌های شناختی و رفتاری عملکرد خیلی بدتری داشتند و در ده ماهگی، تفاوت بین این دو گروه بسیار مشخص و زیاد بود
. دانشمندان دریافتند در مغز موش‌هایی که فیستین را دریافت نکرده بودند، دو نوع از سلول‌های مغز که معمولا فعالیت ضدالتهابی دارند (آستروسیت‌ها و میکروگلیا‌ها) باعث پیشرفت التهاب می‌شوند. اما در موش‌هایی که فیستین را دریافت کرده بودند چنین اتفاقی نمی‌افتد
.
دانشمندان معتقدند تحقیقات جدید می‌توانند به یافتن استراتژی جدیدی برای پیشگیری از بیماری‌های اعصاب مغزی مثل آلزایمر منجر شوند. درنتیجه فیستین می‌تواند به عنوان یک پیشگیری کننده برای بسیاری از بیماری‌های اعصاب مرتبط با افزایش سن، و نه فقط آلزایمر، مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه اجرا شود
. دانشمندان در ادامه می‌افزایند برای اثبات نتایج حاصل از این تحقیق، آزمایشات بالینی بر روی مدل‌های انسانی مورد نیاز است.
www.medicalnewstoday.com