کاهش مصرف گوشت قرمز به‌دلیل حفظ سلامت، کاهش منابع زیست‌محیطی و جلوگیری از آلاینده‌های جوی توصیه می‌شود. از همین‌رو، محققان از مدت‌ها پیش ایده تولید گوشت در آزمایشگاه را بررسی کردند. اما براساس گزارش اخیر فائو، این راهکار نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای گوشت طبیعی دام باشد و پاسخگوی نیازها نخواهدبود.
 به گزارش بهسایت کاهش منابع انرژی، عدم‌نیاز به پرورش دام، کاهش خطر بیماری‌های مرتبط با مصرف موادغذایی و حذف آنتی‌بیوتیک از جمله استدلال‌هایی است که طرفداران گوشت مصنوعی ارائه دادند. اما این مزایا در مقابل معایب بالای چنین فرایندی قابل‌مقایسه نیست.
پژوهش‌‌های اخیر نشان می‌دهد که تولید گوشت در آزمایشگاه نه‌ تنها انژری کمی نیاز دارد بلکه با مصرف سطح انرژی بالا نسبت به پرورش طبیعی دام همراه است. از طرفی، گرچه پرورش دام باعث تولید متان که گاز گلخانه‌ای محسوب می‌شود، خواهد بود اما این گاز مدت طولانی در جو نمی‌‌ماند حال آنکه تولید گوشت ‌آزمایشگاهی موجب انتشار دی‌اکسید کربن می شود که این گاز سال‌ها ماندگاری دارد.
مشکل دیگر مربوط به عوامل بیماری‌زا است که در گوشت مصنوعی از بین نمی‌رود اما به‌طور طبیعی طی فرایند رشد دام، تغییر می‌کند. همچنین تولید گوشت در آزمایشگاه و جبران فرصت طولانی به‌جای پرورش دام نیاز به استفاده از داروهای محرک رشد دارد که هورمون‌های جنسی خواهندبود و عوارض جدی دربردارند.
یکی دیگر از نکات قابل‌ تامل اینکه هیچ روشی تا به‌حال نتوانسته اثبات کند که مصرف گوشت آزمایشگاهی حاوی ریزمغذی های ضروری مانند ویتامین B12 و آهن همانند گوشت طبیعی باشد.
براساس گزارش فائو استفاده گسترده از گوشت مصنوعی در آینده نزدیک بعید به‌ نظر می‌رسد. آخرین استدلال در مورد عدم‌ کارایی این روش را نیز باید نیاز بالا به تجهیزات مدرن و بسیار گران قیمت دانست.
کاهش چشمگیر هزینه‌ها، افزایش تولید و استقبال بالای مصرف‌کنندگان استدلال‌هایی است که برخی تحلیل‌گران امید به دستیابی 100 میلیارد دلار از گوشت آزمایشگاهی تا سال 2030 از این صنعت دارند. اما در خوشبینانه‌ترین حالت نیز نمی‌توان انتظار تولید محصولی با طعم، کیفیت و قیمت گوشت طبیعی دام حداقل تا سال 2032 داشت.
سنگاپور یکی از کشورهایی است که در 2 دسامبر 2020، عرضه ناگت مرغ تولیدشده آزمایشگاهی توسط یک شرکت نوبنیان کالیفرنیایی را مجاز دانست.

مریم سادات کاظمی